ทำไมทุกคนถึงมีเพลงโปรด? (ชีววิทยาของสุขภาพ)
เราทุกคนมีเพลงโปรด เพลงบางเพลงติดอยู่ในหัวของเราทันทีและดังก้องในความทรงจำในการทำงานของเราเป็นเวลาหลายชั่วโมงหรือหลายวัน. แต่เราไม่ชอบมัน. องค์ประกอบของโฆษณาที่มีประสิทธิภาพสามารถอธิบายได้ตรง. จากนั้นก็มีเพลงหรือเพลงที่คุณกลับไปมีสติอีกครั้งแล้วครั้งเล่าผ่านรายการเพลงของคุณหรือเพลงที่ทำให้คุณยิ้มได้ทันที. เพลงที่คุณชอบช่วยเติมเต็มสภาพแวดล้อมของคุณเองตามธรรมชาติ. ทำไมเราถึงต้องพัฒนาการชอบเพลงของเรา และทำไมมันถึงเป็นเรื่องส่วนตัวและคาดเดาไม่ได้ว่าเพลงไหนจะติดหูเราในขณะที่คนอื่นไม่ชอบ? ผ่าน ขั้นตอนต่าง ๆ ของชีวิตเรารับรายการโปรดใหม่และพัฒนาความชอบดนตรีเพื่อการผ่อนคลายของตัวเราเอง
[ pics : Jokofy pictures ]
เรารู้ด้วยสัญชาตญาณว่าดนตรีก่อให้เกิดการตอบสนองเชิงสุนทรียะและการตอบสนองทางอารมณ์. เราอาจพบว่าเพลงบางเพลงมีความสวยงาม,ไพเราะ. แต่นั่นก็ไม่เพียงพอที่จะกลายเป็นเพลงโปรด. ลูกชายของฉันอธิบายว่าเพลงโปรดของเขาเพียง“ ทำให้ฉันมีความสุข” แม้จะรู้ว่าจังหวะและเนื้อเพลงนั้นแสนจะธรรมดา. การวิจัยการถ่ายภาพการทำงานของสมองได้แสดงให้เห็นว่าสมองของเราหยิบเพลงขึ้นมาและประมวลผลในสถานที่ที่แตกต่างกันโดยแต่ละแห่งจะมีเนื้อหาที่แตกต่างกันไปตั้งแต่เสียง,นามธรรมจังหวะ,เนื้อเพลงและภาษา. บริเวณพื้นที่ต่างๆของสมองที่แยกจากกันเหล่านี้จะส่งข้อมูลไปยังภาคส่วนอื่น ๆ ที่มีฟังก์ชั่นที่แตกต่างกันซึ่งก่อให้เกิดการเชื่อมโยงที่ซับซ้อน+พึ่งพาซึ่งกันและกันอันนำมาซึ่งประสบการณ์ความไพเราะและผลลัพธ์ทางอารมณ์. โรงเรียนแห่งความคิดแห่งหนึ่งคือดนตรีโปรดของเราส่วนใหญ่เกิดจากผลกระทบทางอารมณ์ เช่น ผลกระทบเมื่อเราอยู่ในคอนเสิร์ตสดของกลุ่มคนที่เราชื่นชอบ.
สมองสร้างอารมณ์ที่แข็งแกร่งจากสิ่งเร้าทางดนตรีผ่านการเปิดใช้งานของวงจรประสาทที่เรียกว่าระบบ limbic อยู่ตรงกลางหรือวงจร Papez. ยังไม่ชัดเจนว่าเพลงโปรดสร้างสิ่งใหม่ทางอารมณ์ขึ้นหรือเพียงแค่กระตุ้นเส้นทางที่มีอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว. ลูกชายอีกคนของฉันให้ความสนใจกับการตอบสนองทางอารมณ์ของเขาต่อเพลงและได้รวบรวมรายการเล่นเพลง(Play list)ที่ต้องใช้เพื่อให้เขาสามารถเพิ่มขยายหรือเปลี่ยนอารมณ์ให้เหมาะกับสถานการณ์ที่เขากำลังเผชิญอยู่. เขาอาศัยเพลงโปรดเหล่านี้เพื่อตอบสนองความต้องการทางอารมณ์ของโลกวัยรุ่น. การใช้ดนตรีอย่างมีสติเพื่อดึงเอาอารมณ์ที่เราต้องการออกมา เช่น สามารถใช้เพื่อกระตุ้นเราในระหว่างการออกกำลังกาย, เพื่อกำหนดอารมณ์สำหรับมื้อค่ำสุดโรแมนติก, เพื่อผ่อนคลายลูกค้าที่สปา, เพื่อชุมนุมฝูงชนในระหว่างการแข่งขันกีฬาและอื่น ๆ. เพลงเหล่านี้สามารถกลายเป็นรายการโปรดได้ในขณะที่เราพยายามสร้างบรรยากาศนั้นขึ้นในภายหลัง.
โรงเรียนแห่งความความคิดอีกแห่งหนึ่งคือมีเพลงที่กลายเป็นรายการโปรดไม่มากนักสำหรับสไตล์ทางดนตรีหรือเนื้อเพลงที่สร้างอารมณ์เฉพาะ. แต่สำหรับเพลงใดที่แสดงถึงความทรงจำของเรา มีการฟังเพลงในบริบทเฉพาะตัวที่ไม่เหมือนใคร. หน่วยความจำมีหลายประเภทที่ใช้โครงสร้างสมองและทางเดินที่แยกจากกัน. ในหลายรูปแบบของหน่วยความจำที่เราเข้ารหัสเสียงดนตรี (พร้อมด้วยสิ่งเร้าที่มองเห็น) จะถูกบันทึกเป็นหน่วยความจำที่รับรู้ในขณะที่ความรู้สึกถูกเข้ารหัสโดยหน่วยความจำความหมาย (คล้ายกับความสามารถในการจำบทกวีหรือข้อความอื่น ๆ ) ระบบ limbic สร้างอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับหน่วยความจำการรับรู้, หน่วยความจำฉากเหตุการณ์และความจำเชิงความหมาย. ดังนั้นสมองเข้ารหัสเพลงเป็นองค์ประกอบของความทรงจำหลายแง่มุมของเราในช่วงเวลาหรือประสบการณ์นั้นๆ.
เพลงโปรดของสามีฉัน คือ โรลลิ่งสโตนส์ ชื่อเพลง “ คุณไม่สามารถได้รับสิ่งที่คุณต้องการได้ตลอดเวลา” เขาชื่นชอบเนื้อเพลงแดกดันของมิกแจ็คเกอร์ที่บ่นว่าเขาไม่ประสบความสำเร็จและมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางโลก เช่น ไปร้านขายยาและโซดา. แม้จะเป็นร็อคสตาร์ที่โดดเด่นที่สุดในโลกก็ตาม. ที่น่าสนใจ คือ สามีของฉันมีความทรงจำทางวาจาอย่างมากในการเก็บเนื้อเพลงเพลงร็อคคลาสสิคหลายร้อยเพลงไว้ในความทรงจำในการทำงานของเขาซึ่งเขาเรียกร้องให้มีโอกาส. นอกจากนี้เขายังเชื่อมโยงเพลงนี้และอัลบั้มแรกของโรลลิ่งสโตนส์กับช่วงเวลาในชีวิตของเขาซึ่งเขาได้รับรู้ทางสังคมมากขึ้นและมีส่วนร่วมทางการเมืองมากขึ้น. พวกเราหลายคนมีแนวโน้มจะชอบเพลงสมัยวัยรุ่นของเรา ประสบการณ์ของเราเมื่อตอนเด็กมีเพลงซึ่งอาจเป็นที่นิยมของสถานีวิทยุร็อคคลาสสิค.
อย่างไรก็ตามสิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่าคือเพลงนั้นดูเหมือนว่าจะช่วยเพิ่มความจำโดยรวม. การวิจัยแสดงให้เห็นว่าดนตรีมีส่วนร่วมในการสร้างความทรงจำไม่ว่าจะเกี่ยวกับบางส่วนของเพลงหรือเกี่ยวกับตอนและข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับเพลงโดยเฉพาะ ลักษณะทางดนตรีของตัวเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาทำให้เกิดอารมณ์เชิงบวกหรือความต้องการที่เพิ่มขึ้นให้ความน่าสนใจเพิ่มความจำอัตชีวประวัติโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความทรงจำที่มีเสียงดนตรีประกอบนั้นแข็งแกร่งกว่าและมีอารมณ์เชิงบวกมากกว่าความทรงจำที่ไม่มีดนตรี. ความทรงจำที่เกี่ยวข้องเหล่านี้ยังเชื่อมโยงกับสวิตช์บรรยากาศที่สามารถเปิดหรือปิดโดยไม่รู้ตัว(หรือรู้ตัวก็ได้)ในภายหลัง.
หน่วยความจำอัตชีวประวัติกำหนดว่าเราคือใคร การฟังเพลงจากอดีตทำให้เกิดความรู้สึกรับรู้ซึ่งเรามักเรียกว่าความคิดถึง. การศึกษาวิจัยโดย Janota ได้ตรวจสอบความทรงจำและอารมณ์เมื่อได้ยินเพลงยอดนิยมจากอดีตและพบว่ารูปแบบของความคิดถึงในเชิงบวกส่วนใหญ่ปรากฏขึ้น. ความคิดถึงอัตชีวประวัติประเภทนี้เป็นการตอกย้ำภาพลักษณ์ในเชิงบวกและความเป็นอยู่ที่ดีของเรา. เพื่อนของฉันสามารถระบุเพลงในช่วงที่เขาคบหาสมาคมกับเพื่อนสนิทของเขาเมื่อเรายังเด็กและสบายใจไร้ความกังวล. เพลงเหล่านี้กำหนดมิตรภาพที่ยาวนานของเขากับเราและเชื่อถือได้ว่าเป็นแหล่งที่มาของการปลอบประโลมใจและความรู้สึกปลอดภัย.
ประสาทวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างเพลงและหน่วยความจำอธิบายว่าทำไมอัลกอริทึมปัญญาประดิษฐ์จาก Spotify, Pandora และบริการอื่น ๆ ไม่สามารถตั้งค่าเพลงของเราให้ถูกต้องได้. อัลกอริทึมจำลองพฤติกรรมของผู้ใช้ในการเลือกเพลย์ลิสต์ แต่สามารถประมวลผลองค์ประกอบความไพเราะของเพลงที่เลือกได้เท่านั้น. สิ่งที่เป็นปัจจัยเกี่ยวกับความรู้ความเข้าใจและความทรงจำที่เชื่อมต่อกับดนตรีนั้นมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและไม่เกี่ยวข้องกับคุณภาพสุนทรียะของดนตรี กล่าวอีกนัยหนึ่งรสนิยมทางดนตรีของเราไม่ได้กำหนดเพลงที่เราระบุว่าเป็นรายการโปรด. Jimmy Iovine จาก Apple ยอมรับอย่างมากเมื่อเขาสัญญาว่าบริการ curation ของ Apple จะตรงกับเพลงที่คุณได้ยินถึงอารมณ์และช่วงเวลา: "อัลกอริทึมเพียงอย่างเดียวไม่สามารถทำงานทางอารมณ์ได้คุณต้องใช้ความรู้สึกแบบมนุษย์สัมผัส" โชคดีหรือโชคไม่ดีแม้แต่มนุษย์คนอื่น ๆ ก็ไม่สามารถเลียนแบบประสบการณ์ส่วนตัวและความทรงจำเกี่ยวกับอัตชีวประวัติของเราและเราก็ถูกปล่อยให้ค้นพบสิ่งที่เราโปรดปรานผ่านโอกาสความบังเอิญและโชคชะตา.
loreanto / Shutterstock
ที่มา: loreanto / Shutterstock
มันน่าสนใจที่รู้ว่ามีพื้นฐาน neurobiological (ระบบประสาทชีวภาพ) สำหรับการระบุเพลงโปรดของเรา. การวิจัยในที่นี้มีการดำเนินการมากขึ้นเพื่อกำหนดการใช้งานการรักษาและฟื้นฟูสำหรับดนตรีกับผู้ป่วยที่มีโรคทางระบบประสาทที่ส่งผลกระทบต่อหน่วยความจำ บาดเจ็บที่สมอง. นี่เป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นและเป็นพื้นที่สำหรับเฝ้าดูการแพทย์ใหม่ที่เราอาจสนุกกับมันได้.
[ ข้อมูล : https://www.psychologytoday.com/us/blog/the-neurobiology-wellness/201901/why-is-your-favorite-song ]
เรารู้ด้วยสัญชาตญาณว่าดนตรีก่อให้เกิดการตอบสนองเชิงสุนทรียะและการตอบสนองทางอารมณ์. เราอาจพบว่าเพลงบางเพลงมีความสวยงาม,ไพเราะ. แต่นั่นก็ไม่เพียงพอที่จะกลายเป็นเพลงโปรด. ลูกชายของฉันอธิบายว่าเพลงโปรดของเขาเพียง“ ทำให้ฉันมีความสุข” แม้จะรู้ว่าจังหวะและเนื้อเพลงนั้นแสนจะธรรมดา. การวิจัยการถ่ายภาพการทำงานของสมองได้แสดงให้เห็นว่าสมองของเราหยิบเพลงขึ้นมาและประมวลผลในสถานที่ที่แตกต่างกันโดยแต่ละแห่งจะมีเนื้อหาที่แตกต่างกันไปตั้งแต่เสียง,นามธรรมจังหวะ,เนื้อเพลงและภาษา. บริเวณพื้นที่ต่างๆของสมองที่แยกจากกันเหล่านี้จะส่งข้อมูลไปยังภาคส่วนอื่น ๆ ที่มีฟังก์ชั่นที่แตกต่างกันซึ่งก่อให้เกิดการเชื่อมโยงที่ซับซ้อน+พึ่งพาซึ่งกันและกันอันนำมาซึ่งประสบการณ์ความไพเราะและผลลัพธ์ทางอารมณ์. โรงเรียนแห่งความคิดแห่งหนึ่งคือดนตรีโปรดของเราส่วนใหญ่เกิดจากผลกระทบทางอารมณ์ เช่น ผลกระทบเมื่อเราอยู่ในคอนเสิร์ตสดของกลุ่มคนที่เราชื่นชอบ.
สมองสร้างอารมณ์ที่แข็งแกร่งจากสิ่งเร้าทางดนตรีผ่านการเปิดใช้งานของวงจรประสาทที่เรียกว่าระบบ limbic อยู่ตรงกลางหรือวงจร Papez. ยังไม่ชัดเจนว่าเพลงโปรดสร้างสิ่งใหม่ทางอารมณ์ขึ้นหรือเพียงแค่กระตุ้นเส้นทางที่มีอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว. ลูกชายอีกคนของฉันให้ความสนใจกับการตอบสนองทางอารมณ์ของเขาต่อเพลงและได้รวบรวมรายการเล่นเพลง(Play list)ที่ต้องใช้เพื่อให้เขาสามารถเพิ่มขยายหรือเปลี่ยนอารมณ์ให้เหมาะกับสถานการณ์ที่เขากำลังเผชิญอยู่. เขาอาศัยเพลงโปรดเหล่านี้เพื่อตอบสนองความต้องการทางอารมณ์ของโลกวัยรุ่น. การใช้ดนตรีอย่างมีสติเพื่อดึงเอาอารมณ์ที่เราต้องการออกมา เช่น สามารถใช้เพื่อกระตุ้นเราในระหว่างการออกกำลังกาย, เพื่อกำหนดอารมณ์สำหรับมื้อค่ำสุดโรแมนติก, เพื่อผ่อนคลายลูกค้าที่สปา, เพื่อชุมนุมฝูงชนในระหว่างการแข่งขันกีฬาและอื่น ๆ. เพลงเหล่านี้สามารถกลายเป็นรายการโปรดได้ในขณะที่เราพยายามสร้างบรรยากาศนั้นขึ้นในภายหลัง.
โรงเรียนแห่งความความคิดอีกแห่งหนึ่งคือมีเพลงที่กลายเป็นรายการโปรดไม่มากนักสำหรับสไตล์ทางดนตรีหรือเนื้อเพลงที่สร้างอารมณ์เฉพาะ. แต่สำหรับเพลงใดที่แสดงถึงความทรงจำของเรา มีการฟังเพลงในบริบทเฉพาะตัวที่ไม่เหมือนใคร. หน่วยความจำมีหลายประเภทที่ใช้โครงสร้างสมองและทางเดินที่แยกจากกัน. ในหลายรูปแบบของหน่วยความจำที่เราเข้ารหัสเสียงดนตรี (พร้อมด้วยสิ่งเร้าที่มองเห็น) จะถูกบันทึกเป็นหน่วยความจำที่รับรู้ในขณะที่ความรู้สึกถูกเข้ารหัสโดยหน่วยความจำความหมาย (คล้ายกับความสามารถในการจำบทกวีหรือข้อความอื่น ๆ ) ระบบ limbic สร้างอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับหน่วยความจำการรับรู้, หน่วยความจำฉากเหตุการณ์และความจำเชิงความหมาย. ดังนั้นสมองเข้ารหัสเพลงเป็นองค์ประกอบของความทรงจำหลายแง่มุมของเราในช่วงเวลาหรือประสบการณ์นั้นๆ.
เพลงโปรดของสามีฉัน คือ โรลลิ่งสโตนส์ ชื่อเพลง “ คุณไม่สามารถได้รับสิ่งที่คุณต้องการได้ตลอดเวลา” เขาชื่นชอบเนื้อเพลงแดกดันของมิกแจ็คเกอร์ที่บ่นว่าเขาไม่ประสบความสำเร็จและมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางโลก เช่น ไปร้านขายยาและโซดา. แม้จะเป็นร็อคสตาร์ที่โดดเด่นที่สุดในโลกก็ตาม. ที่น่าสนใจ คือ สามีของฉันมีความทรงจำทางวาจาอย่างมากในการเก็บเนื้อเพลงเพลงร็อคคลาสสิคหลายร้อยเพลงไว้ในความทรงจำในการทำงานของเขาซึ่งเขาเรียกร้องให้มีโอกาส. นอกจากนี้เขายังเชื่อมโยงเพลงนี้และอัลบั้มแรกของโรลลิ่งสโตนส์กับช่วงเวลาในชีวิตของเขาซึ่งเขาได้รับรู้ทางสังคมมากขึ้นและมีส่วนร่วมทางการเมืองมากขึ้น. พวกเราหลายคนมีแนวโน้มจะชอบเพลงสมัยวัยรุ่นของเรา ประสบการณ์ของเราเมื่อตอนเด็กมีเพลงซึ่งอาจเป็นที่นิยมของสถานีวิทยุร็อคคลาสสิค.
อย่างไรก็ตามสิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่าคือเพลงนั้นดูเหมือนว่าจะช่วยเพิ่มความจำโดยรวม. การวิจัยแสดงให้เห็นว่าดนตรีมีส่วนร่วมในการสร้างความทรงจำไม่ว่าจะเกี่ยวกับบางส่วนของเพลงหรือเกี่ยวกับตอนและข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับเพลงโดยเฉพาะ ลักษณะทางดนตรีของตัวเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาทำให้เกิดอารมณ์เชิงบวกหรือความต้องการที่เพิ่มขึ้นให้ความน่าสนใจเพิ่มความจำอัตชีวประวัติโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความทรงจำที่มีเสียงดนตรีประกอบนั้นแข็งแกร่งกว่าและมีอารมณ์เชิงบวกมากกว่าความทรงจำที่ไม่มีดนตรี. ความทรงจำที่เกี่ยวข้องเหล่านี้ยังเชื่อมโยงกับสวิตช์บรรยากาศที่สามารถเปิดหรือปิดโดยไม่รู้ตัว(หรือรู้ตัวก็ได้)ในภายหลัง.
หน่วยความจำอัตชีวประวัติกำหนดว่าเราคือใคร การฟังเพลงจากอดีตทำให้เกิดความรู้สึกรับรู้ซึ่งเรามักเรียกว่าความคิดถึง. การศึกษาวิจัยโดย Janota ได้ตรวจสอบความทรงจำและอารมณ์เมื่อได้ยินเพลงยอดนิยมจากอดีตและพบว่ารูปแบบของความคิดถึงในเชิงบวกส่วนใหญ่ปรากฏขึ้น. ความคิดถึงอัตชีวประวัติประเภทนี้เป็นการตอกย้ำภาพลักษณ์ในเชิงบวกและความเป็นอยู่ที่ดีของเรา. เพื่อนของฉันสามารถระบุเพลงในช่วงที่เขาคบหาสมาคมกับเพื่อนสนิทของเขาเมื่อเรายังเด็กและสบายใจไร้ความกังวล. เพลงเหล่านี้กำหนดมิตรภาพที่ยาวนานของเขากับเราและเชื่อถือได้ว่าเป็นแหล่งที่มาของการปลอบประโลมใจและความรู้สึกปลอดภัย.
ประสาทวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างเพลงและหน่วยความจำอธิบายว่าทำไมอัลกอริทึมปัญญาประดิษฐ์จาก Spotify, Pandora และบริการอื่น ๆ ไม่สามารถตั้งค่าเพลงของเราให้ถูกต้องได้. อัลกอริทึมจำลองพฤติกรรมของผู้ใช้ในการเลือกเพลย์ลิสต์ แต่สามารถประมวลผลองค์ประกอบความไพเราะของเพลงที่เลือกได้เท่านั้น. สิ่งที่เป็นปัจจัยเกี่ยวกับความรู้ความเข้าใจและความทรงจำที่เชื่อมต่อกับดนตรีนั้นมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและไม่เกี่ยวข้องกับคุณภาพสุนทรียะของดนตรี กล่าวอีกนัยหนึ่งรสนิยมทางดนตรีของเราไม่ได้กำหนดเพลงที่เราระบุว่าเป็นรายการโปรด. Jimmy Iovine จาก Apple ยอมรับอย่างมากเมื่อเขาสัญญาว่าบริการ curation ของ Apple จะตรงกับเพลงที่คุณได้ยินถึงอารมณ์และช่วงเวลา: "อัลกอริทึมเพียงอย่างเดียวไม่สามารถทำงานทางอารมณ์ได้คุณต้องใช้ความรู้สึกแบบมนุษย์สัมผัส" โชคดีหรือโชคไม่ดีแม้แต่มนุษย์คนอื่น ๆ ก็ไม่สามารถเลียนแบบประสบการณ์ส่วนตัวและความทรงจำเกี่ยวกับอัตชีวประวัติของเราและเราก็ถูกปล่อยให้ค้นพบสิ่งที่เราโปรดปรานผ่านโอกาสความบังเอิญและโชคชะตา.
loreanto / Shutterstock
ที่มา: loreanto / Shutterstock
มันน่าสนใจที่รู้ว่ามีพื้นฐาน neurobiological (ระบบประสาทชีวภาพ) สำหรับการระบุเพลงโปรดของเรา. การวิจัยในที่นี้มีการดำเนินการมากขึ้นเพื่อกำหนดการใช้งานการรักษาและฟื้นฟูสำหรับดนตรีกับผู้ป่วยที่มีโรคทางระบบประสาทที่ส่งผลกระทบต่อหน่วยความจำ บาดเจ็บที่สมอง. นี่เป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นและเป็นพื้นที่สำหรับเฝ้าดูการแพทย์ใหม่ที่เราอาจสนุกกับมันได้.
[ ข้อมูล : https://www.psychologytoday.com/us/blog/the-neurobiology-wellness/201901/why-is-your-favorite-song ]